Project statement

De pier zonder naam gaat over een aantal illegaal aangemeerde boten aan het NDSM-plein. 

Boten met daarop bewoners met allemaal een verhaal. Waar sommige maar al te graag over vertellen, en sommige juist niks over los willen laten.

Het leren kennen van de bewoners was niet altijd makkelijk, maar bracht mij wel vaak veel blijdschap, en begrip voor hun situatie.

De Pier voelt ook als een stukje Amsterdam waar de tijd heeft stil gestaan, waar nog van alles mag, en kan, zonder al die regeltjes. Als je om je heen kijkt word je echter al gauw aan het hedendaagse Amsterdam herinnert. Van alle kanten worden de boten ingebouwd tussen de hoge nieuwbouw flats.

De inbouw van de boten is echter niet de enige dreiging, het beheer van de NDSM-werf wil ze namelijk weg hebben.

Het wegkrijgen van de bewoners is alleen niet zo eenvoudig, verschillende handhavende partijen, verschillende belangen en regelgeving en de benodigde instanties maken het dossier als maar dikker. 

Het gesprek tussen de beide partijen ligt allang stil, de bewoners worden niet meer als mensen gezien, maar als probleem, waardoor de spanning alleen maar toeneemt.

Ik heb in het project de verschillende perspectieven belicht, om zo een compleet en eerlijk beeld te schetsen van de situatie, zodat de kijker zelf kan bepalen wat er met deze mensen, en hun boten, moet gebeuren.